H υποχρέωση του εργοδότη να γνωστοποιεί εξαρχής στον εργαζόμενο πλήρως, αναλυτικώς και εμπεριστατωμένα τους όρους της απασχόλησής του συνιστούσε πάντοτε μια βασική θεμελιώδη αρχή του εργατικού δικαίου, η οποία, ωστόσο, δεν ετύγχανε του ανάλογου και δη στοιχειώδους σεβασμού κυρίως από τον κόσμο της εργοδοσίας. Η κραυγαλέα και προκλητική αθέτηση της υποχρέωσης αυτής, η οποία πολλές φορές (για να λέμε αλήθειες) συνδυαζόταν και από μια αξιοσημείωτη αμέλεια / ολιγωρία του εργατικού δυναμικού να ασκεί το αναφαίρετο δικαίωμα στη γνώση, δημιούργησε στο μακρινό παρελθόν την έντονη νομοθετική ανάγκη να υπάρξει μια θεσμική ρύθμιση.